Terapia osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w Instytucie prowadzona jest w oparciu o terapię poznawczo-behawioralną (Cognitive behavioural therapy), Stosowaną Analizę Zachowania (Applied Behavior Analysis), terapię w podejściu rozwojowym, trening umiejętności społecznych – TUS oraz trening komunikacji.

Terapia poznawczo-behawioralna. Ważną cechą tego podejścia jest koncentracja na zachowaniu. Celem podejmowanych oddziaływań jest kształtowanie u osoby zachowań umożliwiających jej bycie niezależnym i efektywne funkcjonowanie w środowisku. Dąży się przy tym do tego, by stopień rozwoju dziecka zbliżył się jak najbardziej do poziomu, który osiągają jego typowo rozwijający się rówieśnicy. Podejście to opiera się więc na rozwoju zdolności i umiejętności. Natomiast wobec tzw. zachowań trudnych stosuje się techniki polegające na wygaszaniu oraz pozytywnym wzmacnianiu zachowań alternatywnych, akceptowanych.

Stosowana analiza zachowania (SAZ) – w przypadku dzieci jest uważana za jedną z form terapii o najlepiej potwierdzonej skuteczności. Analiza danego zachowania odnosi się do szczegółowego określenia wywołujących je bodźców oraz rozłożenia celu uczenia umiejętności na części składowe.

Metody terapii rozwojowej. Główną cechą Modelu Interwencji Rozwojowej Stanleya Greenspana jest koncentracja na rozwoju osoby z autyzmem, a w znacznie mniejszym stopniu na zachowaniu. Opanowanie określonych w terapii umiejętności uznaje się za warunek rozwoju zdolności niezbędnych do komunikowania się, przeprowadzania operacji umysłowych oraz emocjonalnego radzenia sobie z wyzwaniami stawianymi przez świat.

Trening umiejętności społecznych – TUS. Dla osób ze spektrum autyzmu sytuacje społeczne są często niejasne i niezrozumiałe. Osoby te mają trudności w odczytywaniu sygnałów pochodzących od innych ludzi, często nie wiedzą też jak odpowiadać na takie komunikaty. Mają również ograniczone umiejętności inicjowania interakcji. Podczas treningów umiejętności społecznych wykorzystuje się takie techniki jak m.in.: odgrywanie scenek, modelowanie, wzmacnianie, dyskusję. Treningi różnią się sposobem organizacji, czasem trwania (od kilku dni do kilku lat), intensywnością (zazwyczaj 1-4 godziny tygodniowo).

Trening komunikacji – Komunikacja wspomagająca i alternatywna AAC. Gdy dziecko nie mówi, nie znaczy, że nie ma nic do powiedzenia. Często z racji zakłóceń rozwoju, dezorganizacji ulega również proces porozumiewania się. Dziecko nie zna innego niż mowa skutecznego środka, za pomocą którego mogłoby przekazać to, co chce powiedzieć. Aby było to możliwe, powstała komunikacja wspomagająca i alternatywna (ang. Augmentative and Alternative Communications – AAC). Jest ona obecnie standardowym postępowaniem rehabilitacyjnym. Komunikacja wspomagająca wzmacnia i/lub uzupełnia mowę, pomaga w rozwoju mowy i języka oraz gwarantuje zastępczy sposób porozumiewania się, gdy osoba nie zaczyna mówić.

Koszt sesji terapeutycznej: 180 zł